تریس هیدروکلراید | Tris-HCl

تریس هیدروکلراید (Tris-HCl) یکی از پرکاربردترین ترکیبات در زیست‌مولکولی و بیوشیمی است که عمدتاً به‌عنوان بافر برای حفظ pH محلول‌ها در محدوده فیزیولوژیکی (حدود ۷٫۰ تا ۹٫۰) مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده مشتقی از تریس (هیدروکسی‌متیل) آمینومتان (Tris base) است که با افزودن اسید هیدروکلریک (HCl) به فرم بافری تبدیل می‌شود.

کاربردهای اصلی تریس هیدروکلراید:

تهیه بافرهای زیستی:

تریس-HCl جزء اصلی بافرهایی مانند TAE، TBE و Tris-EDTA (TE) است که در روش‌های الکتروفورز DNA و RNA، استخراج نوکلئیک اسیدها و نگهداری نمونه‌ها به کار می‌روند.

کنترل pH در واکنش‌های آنزیمی:

بسیاری از آنزیم‌ها در محدوده pH نزدیک به خنثی فعالیت بهینه دارند. تریس بافر به دلیل خاصیت تامپونی قوی در این محدوده، محیطی پایدار برای واکنش‌های آنزیمی فراهم می‌کند.

سازگاری با سیستم‌های بیولوژیکی:

محلول‌های تریس-HCl به‌خوبی با مایعات زیستی و مولکول‌های زیستی مانند پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک سازگار هستند و باعث تغییر ساختار یا دناتوره شدن آن‌ها نمی‌شوند.

کاربرد در تکنیک‌های پروتئینی:

در تهیه بافرهای SDS-PAGE و انتقال پروتئین‌ها (Western Blot)، ترکیب تریس با گلیسین و SDS نقش حیاتی در حفظ pH و بار الکتریکی ایفا می‌کند.
تریس هیدروکلراید با توانایی تثبیت pH و سازگاری زیستی بالا، یکی از اجزای پایه در بیشتر محلول‌ها و محیط‌های آزمایشگاهی در بیولوژی مولکولی است. بدون آن، بسیاری از واکنش‌های حساس آنزیمی و مراحل استخراج یا جداسازی نوکلئیک اسیدها به‌درستی انجام نمی‌شود.